Rozdział 5

Zobaczyłam jak Louis stoi przed drzwiami na taras i coś komuś pokazuję. Ominęłam go i wyszłam na zewnątrz i co zastałam? Niall całował Kate w policzek. CAŁOWAŁ. Wytrzeszczyłam oczy i spojrzałam na nich.

- Ominęło mnie coś? – powiedziałam i wskazałam palcem na Nialla znikającego za drzwiami. Spojrzałam na Kate, która tylko uśmiechała się słodko w stronę drzewa. Serio Kate? Jarasz się drzewem?

- Co jest grane? – zapytałam, a do środka wpadł Louis.

- Z tego co słyszałem to Cher Lloyd… - powiedział a ja spojrzałam na niego groźnie.

- Wynocha Louis! – krzyknęłam i wypchnęłam go z tarasu. Podeszłam do Kate i założyłam ręce na piersiach. – To o co chodzi?

- Niall zaprosił mnie na randkę! – powiedziała i uśmiechnęła się tak szeroko, że miałam wrażenie, że ktoś jej włożył do ust jakiś kijek.

- Och! Nawet nie wiesz jak się cieszę kochanie! – powiedziałam i przytuliłam ją mocno. Nagle na taras wpadł Liam.

- Idziecie dziewczyny?  Harry się już o was martwił! – powiedział i mrugnął do Kate okiem. Czekajcie człeki bo się gubię. Najpierw Niall ją kurde, liże po policzku czy kij wie co on jej robił, a teraz Liam do niej mruga. No błagam, byłam tylko w kiblu a tu już  mnie ominęła cała zabawa!

- Ej ziemia do Emily! Jesteś tu czy na planecie Tomlinson? – zagadał Zayn, a ja zobaczyłam, że nie jestem już na tarasie tylko na kanapie obok Zayna i Harrego. Walnęłam go w ramię i zaczęłam się śmiać.

- Tutaj! Ej Harry? Co ci jest? – powiedziałam i szturchnęłam go lekko. Jego zielone oczy wpatrywały się we mnie. Były takie hipnotyzujące…  NIE WCALE NIE BYŁY.  "Zdecyduj się na jednego, a nie na dwóch się rzucasz." Zamknij się durny głosie! Nie rzucam się na żadnego...

- Och przepraszam, po prostu... masz śliczne oczy. – powiedział a ja poczochrałam go po loczkach i zaczęłam ogarniać ten bałagan. Liczyłam, że pomoże mi Kate, ale ona szła na górę podśpiewując pod nosem: "Taaak, umówił się ze mną, wszystkie panny bledną, jestem tą wybraną, przez Horana kochaną." czego nie skomentuję. Spojrzałam na Zayna, niestety on też szedł na górę w międzyczasie przeglądając się w łyżce, przed którą uciekał Liam, więc on też odpadał. Spojrzałam na Harrego i uśmiechnęłam się nieśmiało.

- Pomożesz mi?

- Jasne! We dwójkę raźniej co nie? – powiedział i szturchnął mnie biodrem. Zaczęłam się śmiać i popchnęłam go lekko. On oddał mi i upadłam na stół. Złapałam za miskę z orzeszkami i wyrzuciłam jej zawartość na jego głowę.

- O nie... jak... ty...  – powiedział i zaczął mnie gonić z miską chipsów  po pokoju. Śmiałam się przy tym jak głupia. W końcu dogonił mnie i wysypał mi je na głowę i złapał w pasie, okręcają mnie przy tym dookoła. Nagle, poślizgnął się na chipsach i upadliśmy. Teraz Harry leżał na mnie. Zaczęłam się śmiać i spojrzałam na Harrego. Chyba chciał coś powiedzieć, ale przerwał mu Louis.

- Przeszkadzam wam w czymś? – zapytał i podszedł do nas bliżej. Harry podniósł się i podał mi rękę, po czym i ja stałam na nogach. Poprawiłam koszulkę i spojrzałam na Louisa.

- Może. Może mieliśmy uprawiać dziki seks? – powiedziałam, a Harry zarumienił się. Odwróciłam się w jego stronę, ignorując zdziwiony pysk Louisa. – Nie przejmuj się.  – powiedziałam do Harrego i pocałowałam go w policzek. Loczek uśmiechnął się i poszedł na górę. Odwróciłam się na pięcie i złapałam za miotłę.

- O nie wiedziałem, że ty i Harry to coś poważnego. – powiedział Louis i zaczął mi pomagać w zamiataniu.

- Bo to nic poważnego. Jesteśmy przyjaciółmi.

- Naprawdę?  Jakoś tak nie wyglądaliście. – powiedział i rzucił miotłę na ziemię. Zrobiłam to samo i spojrzałam na niego.

- Słuchaj człowieku. Nie będziesz mi wmawiał czegoś czego nie ma jasne? A zresztą .. jeśli mam ochotę kogoś przelecieć to zrobię to. I tobie nic do tego!  I nie rzucają tą miotłą, bo chyba twoja dziewczyna musi jakoś wrócić do domu! – krzyknęłam a Louis zrobił wkurzoną minę.

- Oh naprawdę? Po pierwsze: moja dziewczyna już poszła do domu! Po drugie: nie, właśnie, że nie będziesz. Bo nie chcę, żebyś spotkała jakiegoś dupka, który przeleci cię i złamię ci serce, bo nie mógłbym znieść twoich łez rozumiesz to!? – krzyknął i spojrzał na mnie, zdziwiony swoją własną wypowiedzią. Spojrzałam mu głęboko w oczy i przejechałam mu dłonią po policzku. Nagle do kuchni wpadł Niall.

- SiemanoOOOOOOOO. Co wy odpierdzielacie?! – zapytał i spojrzał na mnie i Louisa. Szybko zabrałam rękę z policzka Tommo, który z delikatnymi rumieńcami na twarzy poszedł na górę. Podeszłam do Nialla i oparłam się na jego ramieniu.

- My? Nic. Sprawdzałam czy ma gorączkę.

- Na jego policzku? – zapytał i spojrzał na mnie lekceważąco.

- T-tak. A zresztą... może jesteś głodny co? – zapytałam, mając nadziej , że to pomoże mi w zmianie tematu. Przyznaję – ja i Louis... to już poszło za daleko. On ma dziewczynę. Czas przyhamować.

- Tak, ale to nie zmienia faktu, że ty i Louis chcecie się wyruchać. – powiedział, a ja parsknęłam śmiechem. Zgarnął resztę papierków ze stołu, więc nareszcie zrobił się porządek. Wyjęłam z lodówki różne składniki na kanapki i usiadłam przed Niallem.

- Dobra farbowany popaprańcu. O czym tak naprawdę chcesz pogadać? – zapytałam i spojrzałam na niego.

- Jutro... ja i Kate... no wiesz …

- Wiem. Idziecie na randkę. I co w związku z tym? – zapytałam i pociągnęłam go na kanapę razem z talerzem kanapek.

-  Chcę żeby wyszło idealnie. Zależy mi na niej, Ems. – powiedział i złapał jedną kanapkę, od razu ją zjadając.

- Wiem o tym Horan. I dlatego jestem pewna, że wyjdzie wam świetnie. No a potem... możesz ją zgwałcić. Masz moje przyzwolenie. – powiedziałam, a Niall zaczął się śmiać. Wręczyłam mu całą tacę z kanapkami do ręki. – Masz i idź do pokoju. Wyśpij się, zastanów nad tym gdzie chcesz ją zabrać, poszukaj czystych majtek, znajdź gumki.  – powiedziałam i wstałam z kanapy. To samo zrobił blondyn.

- Dzięki! Jesteś wspaniałą przyjaciółką. Niewyżytą – ale wspaniałą. – powiedział i przytulił mnie, a ja się zaśmiałam. Poszedł na górę, a ja oparłam się o blat w kuchni. Trzeba coś było zrobić z faktem, że ja i Louis... że mamy się ku sobie. On miał dziewczyn , która swoją drogą wyrwała mi moje pieniądze jak graliśmy w monopoli. Zgasiłam światło na dole i weszłam po schodach do pokoju pasiastego. Spał już sobie, więc po cichutko (ja nie umiem być cicha, więc to nie prawda) udałam się do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i ubrałam się... w koszulkę Tommo. Tak dobrze mi się w niej śpi! Wyszłam z łazienki i najdelikatniej jak mogłam (czyli jak słoń ) położyłam się obok niego. Poczułam jak jego ręka oplata mnie w pasie.

- Gdzie byłaś tak długo? Czekałem. – zamruczał mi do ucha, a po moim ciele przeszły dreszcze.

- Rozmawiałam z Niallem. Potrzebował przyjacielskiej rozmowy. – powiedziałam i zrzuciłam jego rękę z mojego pasa. Niechętnie – ale zrobiłam to.

- Czemu zdjęłaś moją rękę? – zapytał i podniósł się, zapalając przy tym światło.

- Bo... czuję się niezręcznie.

- Że co?! Teraz nagle, poczułaś się tak, a wcześniej ci to nie przeszkadzało.

- Tak, zaraz mi powiesz, że nie przeszkadzało mi też to, że w nocy macasz mnie po dupie. Ja mam czucie stary! – powiedziałam i podniosłam się do góry.

- Pff .. chciałem tylko coś sprawdzić…

- Och serio? Niby co? Sprężystość moich pośladków!? – krzyknęłam a on zrobił rozbawioną minę.

- Czujesz się niezręcznie... ale dlaczego?

- Louis błagam. Te wszystkie spojrzenia, przytulenia, czy to dziś w kuchni... to już zaszło za daleko. Ty masz dziewczynę.

- Ale ja nie wiem co ty sobie wyobrażasz. Z mojej strony jest to wyłącznie przyjacielskie i .. i zresztą ja kocham El i nikt inny się dla mnie nie liczy. Ty masz jakąś bujną wyobraźnie...

- Słucham?! Ja mam bujną  wyobraźnie...  będziesz teraz udawał, że to wszystko to tylko przyjacielskie gesty? – powiedziałam i spojrzałam na niego. Był poważny, ale w jego oczach widziałam smutek i wahanie.

- T-tak. Ale jeśli ty coś do mnie czujesz to...

- Nie! Nic do ciebie nie czuję. Wiesz... chyba od dziś będę spała w salonie. Tak będzie lepiej. -  powiedziałam i zeszłam na dół. Usiadłam na kanapie i zakryłam twarz dłońmi. Zrobiłam z siebie idiotkę 2648638749792 raz. I jeszcze do tego nie mam się czym przykryć. Myślałam, że może wybiegnie za mną i powie: "Chociaż weź koc!" Dobra .. muszę ogarnąć dwie rzeczy. Pierwsza: to nie jest brazylijska telenowela, ja nie nazywam się Penelopie i nie jestem żadną modelką, a on się nie nazywa Enrice  i nie jest przedsiębiorcą. Nie połączy nas gorące uczucie i nie będziemy się kochać na gorących piaskach Puerto Rico. Po drugie: coś mnie łaskocze w nogę… aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. Coś mnie łaskoczę w nogę!

- AAAAAA! -  krzyknęłam i zakryłam sobie usta ręką zdając sobie sprawę, że wszyscy już śpią. Schyliłam się i obok kanapy zauważyłam... Nialla żrącego jakieś chrupki i Zayna, który widocznie się cieszył z mojego mini zawału. - Do niebieskich majtek Kate, co wy tu robicie?! – zapytałam i zapaliłam światło.

- No wiesz .. Niall nie umiał zasnąć i ja też to sobie pomyśleliśmy, że zejdziemy na dół i wtedy zobaczyliśmy ciebie i chcieliśmy cię wystraszyć... znaczy tylko ja bo Niall chciał coś zjeść... – powiedział Zayn, a ja trzepnęłam go w ramię.

- Kate nosi niebieskie majtki? – zapytał Niall, a ja spojrzałam na niego dziwnie.

- Jutro się dowiesz… lepiej powiedz co ty tu robisz! – zapytał Zayn i dźgnął mnie palcem w międzyczasie siadając obok mnie. To samo zrobił Niall.

- No cóż .. przyszłam tu .. ponieważ .. lubię tu przebywać, a ta kanapa .. jest wygodna.

- Pokłóciła się z Louisem, sam słyszałem. To było: "Louis czuję się niezręcznie przestań" – zapiszczał Niall a ja pokazałam mu język.

-Po pierwsze: wcale tak nie mówię, a po drugie: pokłóciłam się z nim o to, że jest wrednym imbecylem, pragnącym mieć wszystko dla siebie, kręcącym z dwoma dziewczynami, macającym w nocy po tyłku, debilem! – powiedziałam, a Zayn i Niall zrobili zdziwione miny. – No co .. taka prawda.

- Nie przejmuj się. W końcu zobaczy jaka jesteś wspaniała. – powiedział farbowany, a ja przytuliłam go mocno. Zayn odchrząknął więc i jego przytuliłam.

- Opowiem wam kawał.  Jak nazywa się murzyn w śpiworze?- Czekotubka.- powiedział Niall a ja spojrzałam na Zayna i wybuchnęłam śmiechem.

- Taki suchar, że aż mi się pranie wysuszyło. – powiedziałam, a Zayn zaczął się śmiać . Spojrzałam na zegarek . Dochodziła już 3 nad ranem.

- Niall! Masz natychmiast iść spać. Jak ty chcesz jutro na randce wyglądać? – zapytałam a Niall rzucił chrupki na stół i pocałował mnie i Zayna (co było dziwne o.O) w policzek na dobranoc. Spojrzałam na mulata.

- O nie! Ja dziś śpię z tobą na tej kanapie. Tej nocy nie będziesz samotna! – powiedział i szybko poszedł na górę po kołdrę. Wracając na dół, prawie się zabił, bo jeszcze musiał się przejrzeć w lusterku. Rozłożyliśmy kanapę i położyliśmy się na niej. Przytuliłam się do Zayna i postanowiłam mu zadać jedno pytanie.

- Jaka jest Perrie?

- Jest wspaniała. Urocza i zabawna. To chyba mój najlepszy związek.- powiedział a ja zrobiłam głośne  "AWWWWW" i przytuliłam się mocniej do niego.

- Musze ci powiedzieć, że ją uwielbiam. Wydaje się taka słodka. Kiedy ją poznam?

- Nie wiem, na razie mają zawalony cały grafik od rana do nocy i tak 7 dni w tygodniu. A ja też mam swoje potrzeby! If you know what i mean. – powiedział a ja zaczęłam się śmiać. Zamknęłam oczy i odpłynęłam w głęboki  sen.

                                                                          *

Obudziłam się i było mi strasznie ciepło. No tak co się dziwić – Zayn oplótł mnie rękami i nogami. Spojrzałam na zegarek –11.30. Spałam dość krótko, ale i tak się wyspałam. Delikatnie wyswobodziłam się z uścisku Malika i udałam się na górę po ciuchy. Weszłam do pokoju i tak jak się spodziewałam – Louis jeszcze spał. Nie zwracając uwagi na jego słodką mordkę, wyjęłam ubrania i szybko weszłam do łazienki. Ubrałam na siebie krótkie spodenki, luźną  koszulkę na ramiączkach z napisem "Swaggie", umyłam zęby i zeszłam na dół. Postanowiłam przyszykować jakieś pyszne śniadanie…

                                                    *20 minut później *

- Jebane jajka się spaliły! –krzyknęłam i szybko zdjęłam je z gazu. Na dół zleciała Kate ubrana w niebieską luźną sukienkę do połowy ud.

- Co się stało do cholery!? I dlaczego Zayn tutaj śpi? – zapytała, a na dół zeszła reszta One Direction.

- Emily, spaliłaś jajka ? – zapytał Liam, a ja uśmiechnęłam się głupio.

- Nieee. Dlaczego tak sądzisz?

- Dlaczego Zayn tu śpi? – zapytał Harry, jednocześnie całując mnie w policzek na przywitanie. Louis mruknął coś pod nosem i spojrzał na mnie.

- Dotrzymał mi towarzystwa tej nocy. Bo ktoś mnie wyrzucił z pokoju. – powiedziałam i spojrzałam na Louisa.

- Ja cię wcale nie wyrzuciłem! Sama wyszłaś!

- Ale mnie nie zatrzymałeś!

- Mogłaś przyjść do mnie … - powiedział Harry i uśmiechnął się do mnie, jednocześnie poprawiając swoje niesforne loki.

- Wiem, nie chciałam cię budzić.

- Dobra skończcie, rzygam tęczą. Będzie jakieś śniadanie czy jeszcze spalimy parę rzeczy?- zapytał Louis a ja rzuciłam w niego ścierką.

- Proszę panie Tomlinson. Ugotuj im śniadanie a ja idę szukać pracy. I  tak nie jestem głodna. – powiedziałam i zaczęłam ubierać buty, gdy napotkałam zdziwiony wzrok Kate.

- Pracy?

- Tak. Chyba muszę mieć na czynsz. Chcę wynająć swoje mieszkanie. Nie będę im wiecznie siedzieć na głowie.

- No chyba sobie żartujesz. - powiedział Zayn, który dopiero co się obudził. Liam podszedł do mnie i spojrzał na mnie.

- Emily no co ty. Wiesz, że możesz tu mieszkać tak długo jak chcesz.

- Liam, wiem o tym, ale nie czuję się z tym dobrze. Idę kochani. Pa! – powiedziałam i wyszłam szybko z domu. Tak naprawdę nie miałam w planach szukania pracy, ale to była jedyna wymówka żeby wyjść z domu. Uszłam kawałek, kiedy usłyszałam, że ktoś mnie woła. Odwróciłam się i zobaczyłam Harrego.

- Emily czekaj! Nie idź proszę. Nie chcę żebyś się wyprowadzała. – powiedział a ja miałam wrażenie, że ktoś siedzi w krzakach.

- Nie chcę być dla was ciężarem...

- Przestań tak mówić! Nigdy nim nie byłaś, nie jesteś i nie będziesz. – powiedział i przybliżył się do mnie składając na moich ustach delikatny pocałunek. Nie wiem czy dla tego, że byłam w szoku, czy dla tego, że byłam zła na Louisa, wpiłam się w usta Harrego z wielką namiętnością. Staliśmy tak dłuższą chwilę, gdy nagle usłyszeliśmy błysk flesza. Oderwałam się od Stylesa i spojrzałam na fotoreportera.

- Możecie być pewni... traficie na okładkę jutrzejszego numeru! – powiedział i oddalił się z wielką szybkością, jakby się bał że coś mu zrobię. I miał rację.

- O nie. Harry wracamy. – powiedziałam i pociągnęłam go za sobą. Kiedy chciałam otworzyć drwi, walnęłam w Liama, który nas obserwował, który upadł na Nialla. Zayn i Kate mieli przyczepione twarze do szyby obok drzwi. To samo Louis.

- Uhuhuhuhu. No nieźle kociaki. – zagadnął Liam a ja posłałam mu groźne spojrzenie. Spojrzałam na Louisa. Miał kamienną minę. Spojrzałam w jego oczy. Były smutne.

- Tylko przyjaciele tak? Z wszystkimi przyjaciółmi tak robisz?- krzyknął a ja spojrzałam na niego zła.

- Nie czepiaj się mnie okay? Nie masz prawa, jasne?

- Oczywiście, że nie mam prawa. jasne. Ale skoro Harry jest twoim przyjacielem i lizałaś się z nim, to z najlepszym przyjacielem się już puszczasz co? – krzyknął, a ja poczułam jak zbiera się we mnie złość.

- Dajcie spokój… - powiedziała Kate, ale uciszyłam ją gestem ręki.

- Czyli, że co ? Myślisz, że kim ja jestem? Jakąś dziwką?

- Na razie tak się zachowujesz. – powiedział, a po moim policzku spłynęła łza. Podeszłam do niego blisko i spojrzałam w jego oczy. Widziałam w nich żal i łzy. Ale było już za późno.

- Nigdy więcej się do mnie nie odzywaj. – powiedziałam i złapałam Kate za rękę i weszłyśmy na górę. Usiadłam na łóżku w jej pokoju, a ona obok mnie. Przytuliła mnie mocno do siebie.

- Na pewno tak nie myślał.

- Gdyby tak nie myślał, to by tak nie powiedział. Ale to nie ważne. Za chwilę masz randkę swojego życia! – powiedziałam i zaczęłam przekopywać jej szafę. Zaciskałam wargi i czekałam aż wreszcie sobie pójdzie żebym mogła się w spokoju wypłakać.

                                                         * 1,5 godziny później *

- Jest idealnie! – powiedziałam i spojrzałam na Kate. Miała czarną , obcisłą sukienkę i czarne szpilki. Włosy zostawiłyśmy jej rozpuszczone, tylko delikatnie podkręcone. Makijaż był raczej delikatny, idealnie kontrastował ze strojem.

- Dzięki Ems. Na ciebie zawsze można liczyć. – powiedziała i przytuliła mnie mocno.

- W końcu… BFF co nie? A .. gumki masz?

- Że co!?

- A no tak .. głupia ja. – Kate wypuściła powietrze z ulgą. – Niall będzie miał.

- Co?! – powiedziała a ja szybko ją wypchnęłam z pokoju i zeszłyśmy na dół. W naszą stronę szedł Niall i Harry, który widocznie mu pomagał w wyborze stroju. Farbowany miał na sobie niebieskie rurki, białą koszulę i luźno zawiązany krawat. Podszedł do Kate i pocałował ją w policzek.

- Ślicznie wyglądasz. - powiedział a Kate zarumieniła się. Pomachali nam jeszcze i wyszli z domu.

- Jak te dzieci szybko dorastają. – powiedział Harry, a ja zaczęłam się śmiać. Posmutniałam znowu, przypominając sobie nie przyjemną kłótnie z Louisem. Harry to zauważył i mnie przytulił. – To moja wina, że pokłóciłaś się z Louisem.

- Nie tylko twoja. To co .. idę po Zayn , Liama i oglądamy filmy?

- Ekhem … i jeszcze po Lou.

- No dobra. – powiedziałam i poszłam na górę. A tak swoją drogą... ciekawe co teraz robią Niall i Kate. Dopiero wyszli, ale … może poczuli zew natury i rzucili się na siebie jak dzikie orangutany? Kto wie…

                                                                           ***
Od autorki : A o to 5 rozdział. Aktualnie ja i moja bicz (czyt. druga autorka) jesteśmy na wakacjach. Ale jak widać rozdziały są dodawane regularnie :D No nic... do następnego rozdziału kociaki! x ~ Maddie