Rozdział 26

Jestem cała happy ! Czuję się jakbym naćpała się tęczy. Mój niebieski jednorożec może to zaświadczyć ! Wiedziałam, że Lanielle musi być razem. Normalnie ewer, forewer i czugewer jakby to powiedziała moja pani z angielskiego.
- Zapomnij ! – krzyknęłam ze śmiechem do chłopaka i zeszłam na dół.
- To ty zapomnij ! Oczywiste, że to ja będę grzeczniejszy na kawalerskim ! – szybko odpyskował i dorównał mi kroku.
- Ta jasne, już to widzę. Gołe laski tańczące na stole i wymachujące… - skrzywiłam się- …ubraniami. Ja już tam wiem ! – pokiwałam mu palcem przed nosem.
- Ależ słonko tam nie będzie żadnych dziewczyn … - próbował mnie przekonać swoim szerokim uśmiechem.
- Masz racje stary. Nie będzie żadnych dziewczyn  - powiedział Harry zarzucając blondynowi rękę na ramię – Będą gorące, seksowne laski. O TAK ! – ucieszył się jak małe dziecko, ale widząc piorunujący wzrok Farbowanego odchrząknął znacząco – To znaczy….eee…yyy….bo ten…. Taki dżołk nie ? – szturchnął mnie lekko w ramię- Tak naprawdę przyjadą starsze panie po 60-dziesiątce i upieką nam ciasto.- Zaśmiałam się głośno i pokiwałam głową z dezaprobatą. Był taki zabawny jak się tłumaczył.
- Jesteś nienormalny. Leczysz się na coś ?
- Tak, na migdałki  – wyszczerzy się do mnie ukazując swoje dołeczki.
- Puknij się !
- eee… tak sam… ? sugerujesz coś ? If you know what I mean –poruszał zabawnie brwiami
 i przyciągnął mnie do siebie.
- Tak. Sugeruję, że masz się puknąć w czoło – chłopakowi zrzedła mina. Szeroko się uśmiechając pocałowałam go w policzek, a chłopak uśmiechnął się do mnie uroczo
- Nie odwracaj kota ogniem! – wtrącił się Niall
- Nie mamy kota…
- Jakiego kota ?
- Powiedziałeś kota…
- Co ?
- Co co ?
- Ty powiedziałeś co, więc się pytam co ?
- Ale, że co ?
- Że kota
- Co ty masz z tym kotem ? Jakieś dziecięce marzenia ? Kupię Ci go jak go tak bardzo chcesz.
- Nie chcę żadnego kota ! – wykrzyknęłam zdenerwowana tą dziwną rozmową.
- Nie wmawiaj mi ! Wiem, co usłyszałem !
- To ty mi nie wmawiaj ! – Stanęliśmy naprzeciw siebie mierząc się wzrokiem.
- Kotem ? Mówiliście coś o kocie ? Niall, użyłeś starego przysłowia ‘Nie odwracaj kota ogonem’ czy można to zaliczyć jako związek frazeologiczny, który przedstawia sprawę w sposób fałszywy bądź wykrętny. Zastosowaniem w zdaniu może być na przykład ‘Nie odwracaj kota ogonem! Wszyscy i tak wiedzą, jak było’.  Poza tym nie dziwię się, dlaczego kotem, a nie psem. W końcu kotki są słodkie, mają takie małe uszka i takcie małe łapki i są prześliczne. Uwielbiam kotki ! – Staliśmy tępo wpatrując się w chłopaka i nie wiedzieliśmy, co powiedzieć. Jemu naprawdę brakuje w mózgu jakiejś piątej klepki. W sumie… Pierwsza zasada rozmów przy Harrym brzmi… ‘Nigdy, ale to nigdy nie wypowiadaj słowa ‘kot’, bo nie zamknie się przez pół godziny i będzie nawijał jak stara katarynka’. OKEY… troszeczkę za późno.
- Czy ty zamiast mózgu masz nieposkładaną krostę rubika czy co ? – odezwałam się pierwsza, aby przerwać tą niezręczną sytuację. Brakowało tylko dźwięku świerszcza jak w filmie o.O
- Cieszę się, że u ciebie wszyscy zdrowi – Niall wymusił sztuczny uśmiech widząc, że Harry wpatruje się w nas jak jakieś psychopatyczne dziecko.
- O kotach wiem wszystko – ocknął się dopiero po jakiś 5 minutach jak ja z blondynem dawno siedziałam na kanapie i po prostu wyszedł. Pokręciłam głową z niedowierzaniem.
- Mogłabyś się uśmiechnąć – zagadnął do mnie chłopak, a ja prychnęłam i założyłam ręce na piersi.
- O co ty się wkurzasz ? – przysunął się do mnie jeszcze bliżej i chciał mnie objąć.
- Naruszaj moją przestrzeń osobistą – warknęłam niezbyt przyjemnie.
- A teraz ? –złapał ręką za mój podbródek i odwrócił twarz w moją stronę po czym wpił się z zachłannością w moje usta.
- Wiesz ? – zagadnął gdy się ode mnie oderwał – Tak na marginesie to cholernie nienawidzę się z Tobą przyjaźnić – uśmiechnęłam się szeroko i położyłam mu głowę na ramieniu. 
- Kocham Cię – szepnęłam jakbym się bała jego reakcji i poczułam jak mogę policzki przybierają znienawidzonego przeze mnie koloru czerwonego.
- Ja Ciebie też – odpowiedział równie cicho i pocałował mnie w czoło. Nawet nie wiem, kiedy moje powieki stały się ciężkie.
***
- EJ ! Katie ! Śpisz ?! – poczułam szturchnięcie w ramię.
- Nie Zayn ! Poluję sobie na zebry ! Nie udało mi się bohatersko obronić Niall’a przed strzałem to teraz odsypiam – powiedziałam zła przecierając oczy. Dopiero zauważyłam, że spałam na kolanach u blondyna.
- Cieszę się, że się dogadaliśmy. A teraz… gdzie jest mój ulubiony grzebień ?! – zmierzyłam go wzrokiem.
- I tylko po to mnie obudziłeś człowiecze !? Skąd mam to wiedzieć ? Hazzy się zapytaj. -  Jak na zawołanie do pokoju wkroczył Hazza. Spojrzeliśmy po sobie i wybuchnęliśmy niepohamowanym śmiechem.
- Zrobiłeś tą gustowną koszulę z obicia fotela ? – zapytał Zayn ledwo powstrzymując śmiech. Curly stał w jasnych jeansach, kowbojkach oraz w starej, rozciągniętej i wytartej koszulce w kratkę na której było pełno łat.
- Żadnych uwag ! Idę na randkę …. – powiedział zirytowany chłopak, a ja myślałam, że padnę.
- Z kim ? – zadałam pytanie, a ten spojrzał na mnie znacząco – Ah ! No tak.. koszula w kratę, jeansy, kowbojki, country… DESKA ! Znaczy… Taylor…. Przejęzyczyłam się – nerwowo się zaśmiałam, a Loczek stał z grymasem na twarzy.
- Z której strony ta laska ma plecy ? – zapytał Niall, a Hazza już się szykował, aby się na niego rzucić. Na szczęście wybronił go jakiś głośny huk dochodzący z przedpokoju. Harry się ulotnił na tą swoją randkę, a po chwili do pokoju wparował zdenerwowany Liaś.
- Li, słoneczko, wszystko w porządku ? – zapytałam zatroskana widząc jego minę.
- Tak. Nie. Nie wiem. Jej się zapytaj ! – wskazał na drzwi, w których pojawiła się Dani.
- Ale o co Tobie chodzi ?! Straszne rzeczy…. – podniosła głos.
- O co mi chodzi !? O co ? – Liam zbliżył się do niej trochę – Myślisz, że nic się nie stało ? – krzyknął oskarżycielko.
- To nie jest koniec świata ! – odpowiedziała dziewczyna wzruszając ramionami
- EJ ! Ludzie ! Co tu się od cholery dzieje !? Co wy się tak wydzieracie !? – na schodach pojawiła się Emily wraz z Louisem.
- Chcecie wiedzieć ? Naprawdę ?! – Liaś spojrzał na nas wszystkich. Kiwnęliśmy twierdząco głowami.
- Nie przyjęła moich oświadczyn ! – powiedział zrozpaczony, a my wszyscy zrobiliśmy wielkie oczy.
- C-co ? – wydukał Louis i spojrzał pytająco na Danielle. Ta jednak spuściła głowę i wpatrywała się tępo w podłogę.
- Teraz już wiecie ! I ona mi mówi, że mam tragedii nie robić. – ukrył twarz w rękach. Nie wiedzieliśmy, co zrobić. Przecież to wydawało się takie oczywiste, że się zgodzi, pobiorą się, będą mieć gromadkę dzieci i w ogóle …
- Danielle, ale… - Zaczęła Ems
- Nie chcę żeby oświadczał mi się tylko dlatego, że będę mieć z nim dziecko ! – powiedziała podniesionym tonem. Po chwili przeanalizowaliśmy ich słowa i dotarło do nas o co chodzi.
- CO TY KUR….DE MÓWISZ ?! JAKIE DZIECKO ?! – wykrzyknęliśmy wszyscy jak na zawołanie.
- Ale co z… wieczorem panieńskim… Tyle wódki pójdzie się jeb… to znaczy…. TO straszne ! – pokręciła głową Emily
- A nie mówiłem, że wcześniej Danielle i Kate będą organizować wieczór panieński dla ciebie? – wyrwał się Louis do Em, a ja jeszcze bardziej zdziwiona spojrzałam w jego stronę.
- Wiem ! Myślicie, że jak zasuszymy ją sucharami to się zgodzi ?! – wypalił nagle Niall, a my spojrzeliśmy na niego.
- Myślę, że to nie jest odpo….
- Co robi sprzątaczka na scenie ?! …….. WYMIATA ! –Dobijcie mnie… Czy ktoś mi może powiedzieć, dlaczego on jest moim chłopakiem  ?! Wszyscy zrobili faceplama.
- To koniec nas… - Dan powiedziała cicho do Liama
- Już na horyzoncie ciemna chmura ! Nie ma szans, wiem tym razem chyba się nie uda – dokończył Zayn, przez co został walnięty w łeb przez Emily. Siedzieliśmy wszyscy w ciszy, gdy nagle Liam z Dani wybuchnęli niepohamowanym śmiechem.
- I wy… wy… myśleliście… - dukał Liam pomiędzy napadami śmiechu – że… zerwaliśmy ? hahahahahahah i że będziemy….. mieć… dziecko ?– normalnie się popłakał z tego ataku.
- Jak widać żart nam się udał – powiedziała dumnie Danielle i przybiła żółwika z Li.
- ŻE CO ? CZY WAM SIĘ W DUPACH POPRZEWRACAŁO !? – Krzyknęła oburzona Emily
- Chcieliśmy zobaczyć waszą reakcję….. Bezcenna ! – zaśmiała się dziewczyna . Jak oni mogli !? mu przeżywamy ich rozstanie, a oni sobie udają ! Ci ludzie nie są normalni ! Co ja tu z nimi robię ? Mogłabym teraz siedzieć sobie spokojnie w Polsce, pracować w Mc’Donaldzie i …. nie, nie mogłabym jednak. Z resztą o czym ja myślę w takim momencie ?!
- Tak, ubawiliśmy się do łez…- zironizowałam – A teraz… pokaż pierścionek ! – wraz z Emily rzuciłyśmy się na nią oglądając to cudo na jej palcu. Wyściskałyśmy ją chyba za wszystkie czasy.
***
- Tak się cieszę, że Cię widzę ! – wykrzyknęłam, gdy przez próg wszedł Niall, który wrócił z próby.
- Aż tak się stęskniłaś ? – zaśmiał się na moją reakcję.
- Muszę Ci coś powiedzieć ! Jestem taka szczęśliwa, że OMG ! – zachowywałam się jak psychicznie chora – Zostaniesz ojcem ! Rozumiesz ! Będziemy mieć dziecko ! -  zaczęłam skakać ze szczęścia, a chłopak zrobił tak zwaną rybkę *O*
- Ale jak… przecież my nie… - zaczął się jąkać
- To bliźniaki ! Cieszysz się ?! Ja bardzo ! Zawsze o tym marzyłam ! – w końcu złapał mnie za nadgarstki, abym się trochę ogarnęła.
- Bliźniaki ? CO !? Jak ?! – powiedział przez zaciśnięte zęby ciągle się we mnie wpatrując.
- Normalnie ! W Simsach masz taki specjalny kod, że wpisujesz i masz bliźniaki ! Cieszysz się !? – wyjaśniłam mu całą sytuację ze śmiechem. Wiedziałam, że może się zdziwić, ale że aż tak ?!
- W simsach ?! Czy ty chcesz, abym dostał zawału ?! – powiedział trochę zły. Uśmiechnęłam się uroczo i dałam mu buziaka. Trochę polamentował i mu przeszło.
- Ems ! – powiedziałam, kiedy blondynka przechodziła do kuchni. Wyglądała na nieobecną.
- Żelki… misie… dużo żelków… dużo misi…. – mówiła w kółko jak w transie. Skrzywiłam się tylko i postanowiłam zagadać do Lou. 
- Pozwól na moment – wskazałam palcem na pasiastego, a wszyscy podejrzanie się spojrzeli.
Weszliśmy znów do tego nieszczęsnego schowka na miotły.
- Możesz mi powiedzieć, co zrobiłeś z moją przyjaciółką ?
- A co masz na myśli ? – zmarszczył czoło. Usłyszałam jak ktoś wpada na drzwi. Otworzyłam je i zobaczyłam Hazzę z Zayn’em. Spojrzałam na nich pytająco.
- Mówiłem Ci, żebyś się nie śpieszył, bo się potkniesz ? – powiedział wkurzony Zayn do Loczka
- Czego się czepiasz. Wydałem siebie, a nie Ciebie, tak ?
- idiota – Mulat mruknął pod nosem i obydwoje poszli do salonu.  Ponownie zwróciłam się do chłopaka
- Od kilku dni Ems dziwnie się zachowuje. Zdzieliłeś ją patelnią w twarz, czy co ? – chłopak zmrużył oczy.
- Nie walnąłem jej … - zamyślił się
- Naprawdę Lou, naprawdę ?  - powiedziałam z przekąsem
- Naprawdę.
-To była aronia.
- Jaka aronia ? Lubię aronię, herbata jest bardzo dobra – podrapał się po karku, a ja wywróciłam teatralnie oczami.
- Nie zrozumiałeś mojej żaluzji – westchnęłam widząc minę chłopaka.
- jakiej żaluzji ? Tu nie ma okna… – Boże…. Widzisz, a nie grzmisz ?! Wzięłam głęboki wdech i policzyłam do dziesięciu.
- To inaczej. Dlaczego Emily tak dziwie się zachowuje. Wiem, że już tak miała, ale to jest dziwne. I jaki wieczór panieński ? – Chłopak chyba dopiero teraz zrozumiał o czym mówię, bo uśmiechnął się szeroko.
- Coś tam wspomniałem….- zmieszał się trochę.
-Serio oświadczyny ? - Chłopak jakby nie wiedział co powiedzieć. Kiwnął tylko delikatnie głową.
- Ja wiem, że gapisz się na nią jak łysy na grzebień, ale… dobra… Cieszę się ! – powiedziałam cała w skowronkach.
– Bo ja... tak tylko i … Nie mów nikomu – pogroził mi palcem. Zaśmiałam się i poklepałam go po ramieniu.
- Spoko. Możesz na mnie liczyć. Masz to jak w banku. – powiedziałam wychodząc – EMILY ! Muszę Ci coś ważnego powiedzieć ! – wykrzyknęłam na cały dom, a Louis położył mi dłoń na ustach.  Spojrzałam na niego krzywo i zrzuciłam rękę.
- Miałaś. Nikomu. Nie. Mówić – powiedział przez zaciśnięte zęby, a ja pokazałam mu, aby puknął się w łeb i wyszłam.
- Emily ! Mam nowinę – podbiegłam do niej, a Lou mnie popchnął w efekcie tego wylądowałam na komodzie. Blondynka rzuciła zdziwione spojrzenie chłopakowi po czym pomogła mi utrzymać pion.
- Katie ! A piśnij słówko – spiorunował mnie wzrokiem.
- Dobrze się czujesz ? Gorączkę masz ? Zaczynasz majaczyć, nie dobrze – westchnęłam i położyłam mu dłoń na czole.
- A więc… Słyszałaś, że … - zaczęłam, a chłopak spuścił głowę – mam bliźniaki w simsach z Niall’em !? – powiedziałam radosna. Emily zaśmiała się. Jak podejrzewam z mojej głupoty. Lou westchnął ciężko…. Chyba nie sądził, że wypaplam jej o wszystkim, prawda ?

***
- Musimy wam coś powiedzieć – powiedział oficjalnie Liam, a my z Emily spojrzałyśmy na siebie zdziwione.
- Usiądźcie proszę – Zayn wskazał na kanapę, a ja zaczęłam się trochę obawiać. Ostatnio coś szeptali, gdzieś wychodzili, mieli jakiś tajemnice. UGH ! czy ja muszę mieć od razu jakiś czarny scenariusz w głowie ?
- Skoczę po coś do picia. Poczekajcie chwilę – chłopacy westchnęli cicho, a Harry zerwał się z miejsca.
- Mam nadzieję, że powycierałaś tą rozlaną wodę z podłogi – szepnęłam na ucho do Emily. Ta pokiwała przecząco głową.
- Curly uważaj, bo tam może być…..- zanim zdążyłam dokończyć usłyszeliśmy głośny huk. – ślisko…  - pokończyłam drapiąc się po karku. Po chwili wyszedł Harry z tacą w ręku i rozczochranych włosach. Pod nosem mówił jakąś wiązankę przekleństw.
- Czyli jednak zapomniałam…- zaśmiała się Ems, a Hazz spiorunował ją wzrokiem.
- Chcieliśmy wam tylko powiedzieć, że … - zaczęli wszyscy jednocześnie, a mój puls gwałtownie wzrósł.
- Zakończyliśmy współpracę z Mangamentem. Jesteśmy bez pracy, bez pieniędzy… nasza kariera dobiegła końca… - dokończył smutno Louis i westchnął ciężko.
- Chłopcze, który kochasz moją przyjaciółkę, nosisz koszulki w paski, uwielbiasz  szelki, zajadasz się marchewkami, masz lekkie porycie, nie kojarzysz faktów i czasami gadasz od czapy  ŻE CO ?!?!
- Ale spokojnie… znaleźliśmy nowych współpracowników – powiedział Zayn widząc nasze zmieszane miny.
- Ale… jak to ? przecież mieliście umowę – powiedziała w ciągłym szoku Emily.
- Zrobiłem to dla Ciebie kochanie. Teraz nic nam już nie stoi na przeszkodzie– zwrócił się do niej Lou. Zrobiłam głośne ‘AWW’, a oni się pocałowali. Cóż za słodki gest.
- Okey. Uroczo, ale jak wy to zrobiliście ?
- takich pięciu przystojniaków jak my… Proszę Cię ! To była kaszka z mleczkiem – odpowiedział dumnie Niall
- Bebiko od razu – rzuciłam, ale widząc minę Niall’a przesłałam mu buziaka w powietrzu. – Nie wierzę – powiedziałam pewnie
- Jak to nie !? Sądzisz, że nie jestem przystojny ? Ranisz mnie… – powiedział  smutny Zayn z miną zbitego psiaka i zaczął się przeglądać w lusterku.
- Oh Zayn.. jesteś sexy ciachem. Zwracam honor. – zaśmiałam się i go przytuliłam.
- Mały kruczek w umowie i tyle – powiedział Liaś.
- Czy to ważne !? LUDZIE JESTEŚMY WOLNI !  - wykrzyknął uradowany Louis okręcając Emily.
- Chwileczkę….- zamyślił się Harry, a my spojrzeliśmy na niego zdziwieni – Czy kalafior to taka sałata wyglądająca jak popcorn !?! – I tu nasuwa się pytanie…. Co to do cholery ma wspólnego ?
                                                                     ***

Od autorki: Jeśli to czytacie i skończyliście to coś u góry to jestem pełna podziwu. Zdaję sobie sprawę, że piszę coraz gorzej, a rozdziały są bezsensu i nie śmieszne.Szczerze się przyznam, że notki miało dziś nie być. Dziś i w ogóle. Myślałam czy by tego nie skończyć. Przepraszam ~ Maddix